Müzik bölümü çok geniş bir cihan. Ünlü müzisyenler buzdağının yalnızca görünen yüzü. Bir de her gün sokakta, akşamları barlarda, konser salonlarında yahut vapurlarda insanın hayatına dokunan, müziğiyle keyifli eden çok sayıda müzisyen var. Ancak onlar, çok sevdikleri müzikle hayatlarını yıldız isimler üzere değil, zorlukla sürdürebiliyorlar, müziğe âşık olmasalar yapılabilecek bir iş değil.
Bu isimlerden biri de Burak Şen. 2006’dan beri sokakta müzik yapıyor. 2012’den bu yana ise vapurlarda ona denk gelmiş olmanız çok muhtemel. Arama motoruna “vapur müzisyeni” yazıldığında birinci onun isminin çıkması da tesadüf değil. Vapurlarda müzik yapabilmek için çok gayret etti, ceza yedi, o ve onun üzere müzisyenlerin hakkında olumsuz haberler yapıldı fakat sonunda halkın da büyük dayanağıyla müzik söyleme hakkını kazandılar. Artık bir yerleri var ve bu işi bir manada istekli yapıyorlar.
Burak Şen, “aklının ermeye başladığından bu yana” müzik söyleyip ritim tuttuğunu söylüyor ve şöyle anlatıyor: “Bir başlangıç almak istersek, sıra dışı bir noktadan başlıyor… 2001 yılında, ‘Mehter Takımı’na katıldım, cevgen/solist ve nakkarezen/ritimci olarak. Tıpkı vakitte da ‘neyzen’ olmak istiyordum, o yıl müzikten kazandığım parayla Unkapanı’na gidip bir ney satın aldım ve öykü konservatuvara kadar gitti…”
Müziğin hayatında ne tabir ettiğini de “Ben hayatımı müzikle söz edebiliyorum. Müzikten bağımsız bir hayat düşünemiyorum” kelamlarıyla lisana getiriyor.
“Mehter Takımı”yla on beş sene boyunca yurtiçi ve yurtdışında yüzlerce konser vermiş. TV programlarında klarnet ve trompet çalmış, müzik topluluklarında solist olarak çalışmış. 2019’da bir müzik çıkarmış, artık ise sekiz modüllük pop rock formatında bir albüm hazırlığı içerisinde olduğunu belirtiyor. Albümün ABD’li Arka Records şirketinden bahar aylarında çıkması bekleniyor.
‘YÜZDE 99’U SIKINTIDA’
Amatör müzisyenlerin çektiği külfetleri sorduğumuz Şen, “Yüzde 99’u ekonomik eza yaşıyordur” diyor ve ekliyor: “Özellikle küçük, orta büyüklükte kafe, bar, gece kulübü usulü yerler, sahne işçileri ve müzisyen arkadaşlar için başta gelen geçim kaynakları. Lakin ne yazık ki istisnalar hariç bu yerlerin birçoğu, hiçbir garantisi olmadan, sabahlara kadar çalıştırılıp ‘az müşteri vardı’ mazeretiyle parası verilmeyen müzisyenlerle doludur…”
Müzisyenler bu sıkıntıların yanında pandemide de ağır yara aldı. Şen, “Ülkenin yaşadığı her aksilikte birinci evvel müzik susar, bunu her müzisyen bilir ve alışıktır! Fakat bu sefer öteki ve beklemekten öteki deva yok. Her geçen gün artan hayat pahalılığı, yükselen faturalar ve kiralarla süreci çok güç geçiriyoruz” biçiminde konuşuyor.
‘ÖĞRETMEN, MÜHENDİS, EDEBİYATÇI…’
Pekala, vapurda müzik yapmaya ne vakit ve nasıl başladı? Şen, şöyle anlatıyor: “2006 yılı sokak müziği yaptığım bir devir, tesadüfen vapurda da çalalım fikri doğdu. İki arkadaş orta ara seyahat esnasında müzik yapmaya başladık. 2012 yılında vapurda müzik işini ağırlaştırdım. Benimle birlikte orada çalan muhakkak başlı kümeler bu işin günümüze kadar gelmesine kıymetli katkı sağladı… Ailesini geçindiren, atanamayan öğretmen, mühendis, edebiyatçı, müzisyen bir sürü arkadaşla ekonomik açıdan bize nefes aldıran bir yol bulmuştuk ve pes etmedik! Uzun yıllar cezalar, baskılar, tatsız olaylarla engellenmek istendik, bir sürü haber yapıldı, sesimizi her yerden duyurmaya çalıştık, toplanıp hareket yaptık, yürüyüş düzenledik ve bir ölçüde sesimizi duyurduk. Bu yüzden aratınca benim ve birkaç arkadaşın ismi önde çıkar. O çaba çok hoştu… Sonraları Kent Çizgileri bir anket düzenledi, yolcuların yüzde sekseninden fazlasının müzik istediği tespit edildi ve sonuç olarak müsaadeli, nizamlı bir gelir kapısı açılmış oldu.”
İKİ HOŞ ANI…
Vapurda aslında çok fazla farklı anısı olduğunu da söz eden Burak Şen, unutamadığı ikisini anlatıyor: “Ben bir Levent Kırca hayranıyımdır; öte âleme gittiğinde cenazesine katılamadım, çok kaygı olmuştu içime… Biz de anısına ‘Olacak O Kadar’ müziğini çalmaya başladık. Yolcular ortasından bir hanımefendi duygulanmış, yanımıza geldi. Levent Kırca’nın kız kardeşi olduğunu söyledi, bize teşekkür etti ve cenazede dağıtılan kutu lokumlardan verdi. Hepimiz çok duygulandık.
Başkası ise şöyle: Bir gün müziğimizi yaptık, gemi yanaşmak üzereyken yolcular ortasından oyuncu Şebnem Sönmez kalktı ve yanımıza geldi, para toplayacak arkadaşın elinden şapkayı kaptı, tüm müspet gücüyle bizim için yolculardan gezerek para topladı. Çok memnun olmuştuk.” Evet, vapur seyahati sırasında severek dinlediğiniz, telefonla görüntüsünü çektiğiniz o müzisyenlere teşekkür etmek için yanlarından boş geçmeyin olur mu? Siz de gönlünüzden ne koparsa verin. Her emeğin hakkı vardır!
Cumhuriyet
