Hollywood’un tanrıçası: Jennifer Jones

“The Song of Bernadette” (Bernadette’in Şarkısı/ 1943)

Mart 1944’de 25 yaşına girerken taze yüzlü, tanınmamış genç bir oyuncu Los Angeles’taki Çin Tiyatrosu’nun sahnesine çıkarak “The Song of Bernadette” (Bernadette’in Şarkısı/ 1943) sinemasındaki yorumuyla en iyi bayan oyuncu Oscar’ını aldı. 17 Aralık 2009’da 90 yaşında hayatını yitiren Jeniffer Jones sinemaya parlak bir adım atmıştı. 1939’da gerçek ismiyle Phylis Lee Isley küçük rollerde oynadı. Tıpkı yıl “For Whom the Bells Tolls”daki ( Çanlar Kimin İçin Çalıyor) yorumuyla bayan oyuncu adayı olan Ingrid Bergman, “Bernadette’in Şarkısı” için şunları söylemişti: “Tüm sinema boyunca ağladım, Jeniffer öylesine etkileyiciydi ki mükafatı kazanamayacağımı anlamıştım.”

Jeniffer Jones’u “Rüzgar Üzere Geçti”nin imalcisi David O. Selznick keşfetti. 20th Century Fox şirketi altı aylık bir araştırmanın sonucunda yalın köylü giysisi içinde, en az makyajla, doğal bir oyunculuk sergileyen Jeniffer’ı 1858’de Azize Meryem’i gördüğünü söyleyen Bernadette rolü için seçti. “Bernadette’in Şarkısı” (Yön: Henry King) Jeniffer Jones’u bir anda Hollywood’un doruğuna çıkardı. Katolik okuluna gitmesi ona rolünde takviye sağlamıştı. 1981’de “Bu birinci büyük çıkışımın akabinde içimi bir sahne korkusu sardı. Gençken düşlerle, umutlarla dolu oluyorsunuz, yaş aldıkça düşünmeye, kuşkulanmaya başlıyorsunuz. ‘Bernadette’in Müziği’nde çok toydum” diyen Jones, çadır tiyatrosu işleten, ABD’nin Batı taşrasında turnelere çıkan ebeveynleriyle keyifli bir çocukluk yaşadı. Yaz tatillerinde bilet, şeker satan, sahneye çıkan Flora ve Philip Isley’in tek çocukları Phylis, Tulsa’daki Kuzeybatı Üniversitesi’ni bitirip 1938’de New York’a giderek Amerikan Dramatik Sanatlar Akademisi’nde Lee Strasberg üzere ünlü eğitmenlerin oyunculuk derslerine katıldı. Burada kendisi üzere eğitim gören Robert Walker’la tanışan Phylis onunla evlendi, çiftin iki çocuğu oldu.

“Since You Went Away” (1944)

Hollywood’a talihlerini denemeye giden çift üretimci Selznick’in dikkatini çekti. 1941’de oyuncu seçimlerinde Selznick Phylis’le çabucak bir mukavele yaptı, ona Jeniffer Jones ismini taktı, “Bernadette Şarkısı”ında başrolü verdi. MGM’le kontrat imzalayan Robert Walker, “Bataan”da (1943) bir denizciyi canlandırdı. Kanatları altına aldığı Jeniffer’ı büyük bir yıldız yapmak Selznick’in tek saplantısı oluverdi.

Selznick ve birebir şirkette çalışmak Jeniffer’la Robert’ın evliliğini etkiledi. Jeniffer, Robert’tan ayrılarak kendinden 17 yaş büyük evli Selznick’le yaşamaya başladı (1943). Üretimci ve oyuncu çift ortasındaki gizemli bağ sürdü. Selznick, Jeniffer ile Robert’ı “Since You Went Away”de (1944) karşılıklı oynattı. İkinci Dünya Savaşı’nda genç bir askere aşık olan genç kızın hikayesi o yılların en çok hasılat yapan sineması oldu. Selznick’in karısı, MGM’in işvereni Louis B. Mayer’in kızı Irene kocasını terkedince Jeniffer Robert’tan boşandı (1945).

“Duel in the Sun” (Kanlı Aşk/1947)

Hırslı olsa da duygusal açıdan kırılgan bir yapısı olan Jeniffer oyunculuk mesleğini böylelikle tümüyle Selznick’e bıraktı. Selznick onu Hollywood’un tanrıçası yapmak emeliyle ardarda sinemalarda oynattı: “Love Letters” (1945), “Cluny Brown” (1946), “Duel in the Sun” (Kanlı Aşk/1947), “Portrait of Jennie” (1948), “Madame Bovary” (1949). “Duel in the Sun”da Gregory Peck ile oynayan Jennifer, melez yırtıcı Pearl rolünde güçlü bir yorum sundu. Sinemada Peck ile Jones’un yansıttığı ağır cinsellik sansürün hışmına uğradı, tartışmalı western ahlaksızlıkla suçlandı. Devrin bu kıymetli üretiminin (6 milyon dolar) gişe getirisi de yüksekti.

“Madame Bovary” (1949)

“Madame Bovary”de (1949) Gustave Flaubert’in hoş, trajik kahramanını canlandıran oyuncu için sansür heyeti, evli bir bayanın zinasına karşın Jones’u Lana Turner kadar baştan çıkarıcı saymadığı için sineması yasaklamadı. Selznick’in Showman isimli biyografisinde David Thomson, Jeniffer Jones için şunları yazdı: “O derece alçakgönüllü, genç, hoş, sevgi doluydu ki, David’in yaratımında olmaya öylesine hazırdı ki tüm sorumluluğu ona verdi.” Selznick’le Jones 1949’da evlendiler. “Strangers on a Train”deki (Alfred Hitchcock) berbat adam rolüyle sükse yapan Robert Walker’sa alkol, uyuşturucu, yatıştırıcı ilaçlar yüzünden 32 yaşında ömrünü yitirdi (1951).

“Ruby Gentry” (1952)

“Ruby Gentry” (1952), “Carrie” (1952), “Beat the Devil” (1953), “Terminal Station” (1953), “Lovi is a Many-Splendored Thing” (1955), “The Man in the Gray Flannet Suit” (1956), “A Farewell to Arm”s (Silahlara Veda/1957), “Tender is the Night” (1962) üzere Selznick’in seçtiği sinemalarda oynayan Jeniffer Jones, altmışların sonundan yetmişlerin ortasına dek sinemalarıyla değil özel omurundaki çalkantılarla gazetelere manşet oldu.

“Carrie” (1952)

Selznick öldükten sonra intihar teşebbüsünde bulundu. Parasız ve kızı Mary Jennifer’la başbaşa kalan yıldız tiyatroya sığındı, Varsıl sanat koleksiyoncusu Norton Simon’la evlendi. Felaket sineması “The Towering Inferno”da (Cehennem Kulesi/1974) oynadı. Yirmibir yaşındaki kızı Mary Jennifer Selznick intihar etti (1976). Utangaç, medyadan kaçan, özel hayatını gizlemeyi yeğleyen Jennifer Jones kızını yitirdikten sonra setlerden çekildi, Psikolojiyle ilgilenmeye başladı. 1980’de Jennifer Jones Simon Akıl Sıhhati ve Eğitim Vakfı’nı kurdu.

“The Towering Inferno” (Cehennem Kulesi/1974)

35 yıl müddetince 22 sinemanın yıldızı olan Jones, Gregory Peck, Laurence Olivier, Montgomery Clift, William Holden, Jason Robards üzere ehil aktörlerle, King Vidor, William Wyler, John Huston, Vincent Minelli, Vittorio De Sica üzere usta direktörlerle çalıştı. 25 yaşında Hollywood’un doruğuna oturan Jennifer Jones, 1940’larla 1950’lerin yıldız oyuncusu, beyaz perdenin o yıllardaki en hoş tanrıçasıydı.

SİNEMALARINDAN KARELER:

“Beat the Devil” (1953)