Ülkelerinden kaçan göçmenlerin Avrupa ülkelerine gitmek üzere verdiği uğraş devam ediyor.

Savaş ve iç karışıklıklardan kaçarak Avrupa’ya gitme hayaliyle yola çıkan göçmenler geçiş yolu olarak Yunanistan’a yakın olduğu için Ege kıyılarına tercih ediyor.

Denizyoluyla kaçış esnasında malesef birçoğu vefatla burun buruna geliyor.

Kimsesizler mezarlığı yüzlerce ismi muhakkak olmayan göçmenle dolu.

Şişme botlar ve arızalı teknelerle canlarını hiçe sayarak kaçan göçmen sayısı ölümlere karşın hâlâ sürüyor.

Bu kaçışın ana merkezlerinden biri İzmir’in Basmane semti.

Suriye’de yaşanan iç savaş ile Irak, Afganistan, İran üzere farklı ülkelerde yaşadıkları meseleler nedeniyle bu bölgeye gelen göçmenlerin sahiden işi güç.

Yıllardır hem ulusal hem mahallî medyada bu husus lisana getirilse de şimdi çözülebilmiş değil.

Bilhassa burada ikamet eden veya otellerde kalan göçmenlerin insan tacirlerinin elinde adeta bir kuklaya dönüştükleri ayan beyan ortada iken.

Üzerlerine birkaç giyim eşyası, yiyecek ve can yeleği alan göçmenlerin otobüs, TIR ve kamyon kasaları üzerinde kıyı bölgelerinde kendilerini bekleyen tekne ve botlara binerek çıktığı umut seyahati hepimizi çok üzüyor.

Ege kıyılarında her gün 10’a yakın göçmen teknesi Yunan adalarına gidiyor.

Birçoğu meselesiz geçiş yaparken, bazıları Kıyı Güvenlik gruplarına yakalanıyor.

Maalesef bir kısmı da çok yük ve hava koşullarından ötürü batan teknelerde can veriyor.

Başta Ege olmak üzere Akdeniz’de de durum birebir.

Devletler ise mevzuya seyirci.

Hatta Avrupa Birliği (AB) Hudut Güvenliği Örgütü (Frontex), Yunanistan kıyılarındaki göçmenlerin adil sorgulama bahtı olmadan yasa dışı bir biçimde Türkiye’ye geri gönderildiği ve temel haklarının ihlal edildiğine dair delil bulunamadığını açıkladı.

Ne komik!

Türkiye’nin, göçmen krizinin kaynağının oluşturan Ortadoğu ülkelerine komşu olması, göçmenlerin geçiş güzergahı olarak kullandığı Ege Denizi, Akdeniz ve Karadeniz’e kıyısının bulunması, hem bu sorunun odağında yer almasına sebebiyet vermekte, hem de tahlilin kaçınılmaz bir tarafı olmasını sağlamaktadır.

Kuşkusuz ki sorunun iç güvenlik ve sosyo ekonomik boyutundan fazla, insani istikametini ön planda tutulmalıdır.

Bu ehemmiyet yalnızca Türkiye’den değil tüm Avrupa ülkelerinden gelmelidir.

Avrupa ülkelerinin insan haklarını öne alan temel ideolojisini hayata geçireceği yeni bir siyaset içine girmesi, bölgedeki krizin sonuncu tahlile kavuşturulmasına taban hazırlayacaktır diye düşünmekteyim.

Hayat çabası veren göçmenlerin yaşadıkları günümüz dünyası için utanç verici bir tablo.

Ve bu tablonun değişmesi için tüm devletlerin elini taşın altına sokması lazım.

Pekala bunu istiyorlar mı?

Kocaman bir hayır!

Cumhuriyet