Hasan Okan İşcan’ın kaleme aldığı ‘Açılırken Tek Kilitli’ isimli kitap bayanlara ithaf edildi. Kitapta ismi geçen bayanlar, İşcan’a ‘Dünya Bayanlar Günü’ nedeniyle teşekkür etti.
Bayanların kitaba ait his ve düşüncüleri şöyle:
FUNDA ÖZEVİN KARAHAN
1997 yılı bir öğlen vakti, Londra’da ‘Halpin House’ isimli bir hostel mutfağında çorba yaparken, ‘mis üzere kokuyor’ sesi ile güleç bir yüz çıkıyor karşıma. Kardeş olmamızın birinci günü. İnsanın ne vakit, nerede hakikat yol arkadaşlarını bulacağı muhakkak olmuyor. Tahminen kimilerimiz hiç karşılaşmıyor onlarla.
Sıcak çorba, sıcak çikolata, sıcak şarap üzeredir birtakım beşerler. Daima memnunluk yayarlar etraflarına, yani Okan üzeredir.
Hiç yabancılık çekmezsiniz yanlarında, daima konutunuzun oğludur. Daima muteberdir.
Bayanlara dair her vakit çok hoş kelamlar söylenir fakat az hoş şeyler yapılır. Hoşluklara susamış olanları fark edebilenlerdir, aslında hayatımıza mana katanlar.
‘Açılırken Tek Kilitli’, ben ve benim üzere Okan’ın yoluna çıkan tüm şanslı bayanlara armağan ettiği bir kitap.
‘Önce Işık vardı’ diye başlayan kitap. Evvel Işık olmalı ki, dönüşsün karanlıklar aydınlığa.
Hayatımda aldığım en manalı ikram…
Memnunluk kilitlerini açmak hiç güç değil hoş beşerlerle…
8 Mart ‘Dünya İşçi Kadınlar’ gününüz kutlu olsun.
***
NEMYİSJAN ÇİÇEK
Kimi anahtarlar vardır, vaktini bekler. Her gün elimizin altındakilerden değildir. Tahminen tahta bir kutudadır, bir dantel eldivenin içindedir, bir mendile sarılıdır, vaktini bekler öylece. Bazen hiç gelmez o vakit, sonsuzlukta bir mühür olur o anahtar, bazen de hiç ummadığınız bir an aklınıza geliverir, apansız kapıları açar, sandıkları döker, anıları sinema üzere dizer önünüze, siyah beyaz fotoğraflar çıkar ortalığa. Daha evvel tahminen bin sefer görüp geçtiğiniz bir kare ansızın hüngür hüngür ağlatır sizi, ıssız bir kuytuya çekilir ruhunuz, hatırlarsınız, kalbiniz ağrır. Bir tren sesi gelir uzaktan, bir sobanın dumanı tüter, kar soğuğu burnunuzun direğini sızlatır, mandalina kokusu aldığınıza yemin edebilirsiniz hatta. Uzakta bir köpek havlar, ansızın bir müzik başlar derinlerde… Savrulursunuz, hem de ne savrulmak; anımsamak çok güç iştir zira.
Okan’ın kitabı ‘Açılırken Tek Kilitli’ tıpkı ismi üzere, açılırken tek kilit açılıyor ancak önünüze bin kapı çıkıyor. Hafızanın, unutmanın, unutamamanın kapıları onlar. İsteyene labirent, isteyene bir geçit üzere. Sözlerin, harflerin, noktaların ve virgüllerin büyüsü vardır bana sorarsanız. Gören, aslında görmek isteyen alır başını sarfiyat. Okan da bir çeşit büyücüdür işte. Bir çeşit çağdaş vakit hatıranüvisidir o, hadise değil anı toplar. Hatta anının tamamını bile değil; içinden bir dantel eldiven alır mesela onu alıp apayrı bir seyahatin içinde önünüze çıkarır, siz bile emin olamazsınız: O dantel eldiven hakikaten orada var mıdır yok mudur?
‘Açılırken Tek Kilitli’ beni oldukça savurdu oradan oraya. Gözlerim de doldu, kahkahalarla güldüğüm de oldu. Onat Kutlar’dan Mandela’ya, Abhazya’dan Havana’ya geçiveren satırları okurken kitabının da tıpkı Okan üzere gezgin, özgür, hem çok kalabalık ve hem de çok sade olmasına şaşmadım elbette. Umarım sandığında beklettiği anahtarlar çıksın teker teker, kaç kilitler açılsın, yollara düşelim Okanla birlikte. Yolu da yolcusu da çok olsun.
“Yazılmayanın ikinci kısmı başlasın.”
Cumhuriyet
